سکه‌ها و اسکناس‌های ایران در دوره جمهوری اسلامی با پژوهش سینا سیدآبادی در کتابی تحلیل شدند.

به گزارش مهر، انتشارات پازینه در ادامه انتشار مجموعه پژوهش‌های تحلیلی تاریخی خود بر پول‌های رایج در تاریخ ایران کتاب «سکه و اسکناس‌های ایران در دوره جمهوری اسلامی: از انقلاب اسلامی (بهمن ۱۳۵۷) تا سال ۱۳۹۷» را به قلم سینا سیدآبادی منتشر کرد. این کتاب با شمارگان دو هزار نسخه، ۱۷۶ صفحه و بهای ۵۰ هزار تومان منتشر شده است.

کتاب چهار فصل دارد که عناوین آنها به ترتیب به این شرح است: «تحولات اجتماعی و فرهنگی»، «بررسی تغییرات تصاویر اسکناس‌ها»، «بررسی تغییرات تصاویر سکه‌ها» و «ارزیابی». در بخش انتهایی کتاب نیز تصاویر سکه‌ها و اسکناس‌ها به صورت رنگی و با کیفیت مناسب منتشر شده است. فصل نخست کتاب شامل چهار بخش است و در این بخش‌ها تحولات اجتماعی، فرهنگی، فرهنگ بصری و تحولات اجتماعی در چهار دهه پس از انقلاب بررسی شده است.

در فصل دوم کتاب اسکناس‌های ایرانی در عرض چهار دهه و تغییرات تصاویر روی آنها بررسی و تحلیل شده‌اند. این فصل نیز سه بخش دارد: «مجموعه اسکناس‌های سری اول یا اسکناس‌های سورشارژ شده»، «مجموعه اسکناس‌های سری دوم معروف به حرم مطهر حضرت علی بن موسی الرضا (ع) و کتیبه جمهوری اسلامی ایران» و «مجموعه اسکناس‌های رایج».

منظور از اسکناس‌های سورشارژ شده اسکناس‌هایی هستند که بلافاصله پس از پیروزی انقلاب با تغییرات روی اسکناس‌های پیشین که منقوش به تصاویر محمدرضا پهلوی بودند، استفاده می‌شود. سورشارژ یا «انگ انداختن» در پیشینه در دوره‌های مختلف تاریخی در ایران نیز استفاده شده است. در گذشته با برکناری یک پادشاه و روی کار آمدن پادشاه جدید، باید نوشته‌های روی سکه نیز تغییر می‌کرد و به نام پادشاه جدید ضرب می‌شد. برای تولید قالب، جمع آوری سکه‌های قدیمی، آب کردن آنها و ضرب سکه جدید، نیاز به زمان زیادی داشت. از این رو بهترین راه ممکن سورشارژ موقت سکه بود. در این روش سکه‌های قدیمی با یک قالب کوچک که روی آن نوشته‌ای حک شده، کوبیده می‌شدند تا نقش قالب بر روی سکه ضرب شود. با این کار سکه‌های قدیمی برای حکومت جدید به رسمیت می‌رسند و سکه‌های بدون سورشارژ فاقد اعتبار هستند.

فصل سوم کتاب نیز به سکه شناسی در اقتصاد ایران پس از انقلاب پرداخته شده و انواع سکه‌های رایج در چهار دهه پس از انقلاب معرفی شده و مورد تحلیل ساختاری قرار گرفته‌اند. اطلاعات جالبی از این فصل به مخاطبان ارائه می‌شود. به عنوان مثال در این کتاب اشاره شده که پس از انقلاب حتی سکه ۵۰ دیناری نیز ضرب شده بود که نقوش پشت سکه را نماد شیر و خورشید تشکیل می‌داد.

جذاب‌ترین این سکه‌ها برای کودکان و نوجوانان آن دوره سکه‌های ۲۰ ریالی و ۵۰ ریالی هستند. سکه‌هایی که نقوش بسیار زیبایی داشت و معمولاً به عنوان پول توجیبی توسط والدین به فرزندان داده می‌شد و هزینه یک روز تا یک هفته فرزندان را به صورتی کاملاً شاهانه تأمین می‌کرد. اکنون پس از گذشت صرفاً سه دهه (و نه سه قرن) این پول توجیبی‌ها قطعاً شوخی است و حتی افزایش ۱۰۰ برابری آنها نیز اکنون شوخی است. آن سکه‌ها حتی اگر خرج هم نمی‌شدند، وسیله تفریح کودکان و نوجوانان را فراهم می‌کردند. کیست که این سکه‌ها را زیر کاغذ نگذاشته و با مداد روی آن نکشیده باشد؟

در فصل چهارم کتاب نیز نقوش رایج روی سکه‌ها و اسکناس‌های پس از انقلاب تحلیل شده‌اند. بررسی تحولات نقوش و همچنین تعداد اسکناس‌ها و سکه‌هایی که در دولت‌های مختلف منتشر و ضرب شده‌اند از مباحث جذاب این فصل است. همچنین همسنجی میان میزان انتشار سکه‌ها و اسکناس‌های مختلف و متنوع در دوره‌های مختلف، دیدگاه‌های اقتصادی در هر دوره را نیز روشن می‌کند. به عنوان مثال ما با این کتاب به این نکته پی خواهیم برد که در دولت‌های محمود احمدی نژاد بیشترین تنوع در تعداد سکه‌ها و اسکناس‌ها (و بالطبع بیشترین تنوع نقوش روی آنها) وجود داشته است.

در بخشی از مقدمه این کتاب آمده است: «سکه‌ها و اسکناس‌ها از جمله آثار قابل ملاحظه‌ی هر حکومتی هستند که از لحاظ فرهنگ بصری قابل تأمل هستند. سکه و اسکناس میراثی مکتوب و قابل اعتماد، آموزه‌ای کوچک و پرمحتوا از نقوش متعدد است که ضرورت شناخت و اهمیت آن از جهان مختلف حائز اهمیت است. سکه و اسکناس‌های هر دوره نماینده آداب، خط، زبان، هنر، مذهب، تمدن و وضعیت اجتماعی یک کشور است. با توجه به جایگاه مهم سکه و اسکناس در زندگی اجتماعی مردم، پژوهش حاضر بر آن است تا نقوش شکل گرفته بر روی آنها را به عنوان فرهنگ بصری حاکم در جامعه را که متأثر از فرهنگ و اعتقادات جامعه، اوضاع اقتصادی، اجتماعی، مذهبی و… است، تحلیل و بررسی کند. در این کتاب ابتدا به تحولات اجتماعی پس از انقلاب اسلامی و مفهوم فرهنگ بصری پرداخته سپس نقوش سکه و اسکناس‌های منتشرشده در این دوران مورد واکاوی و بررسی قرار گرفته و در نهایت سکه و اسکناس‌های پس از انقلاب اسلامی به تفکیک دولت‌ها و گفتمان‌های شکل‌گرفته در هر دوره تقسیم بندی شده است. محدودۀ زمانی کتاب پیش رو از زمان انقلاب اسلامی (بهمن ۱۳۵۷) تا پایان سال ۱۳۹۷ است.»

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...