کارمند جوانی است که خود را به این شهر منتقل کرده است تا سر و صورتی به زندگی ضایع‌اش بدهد... با رفیقه‌ی خود، به سفر می‌رود. اما به جای آنکه در صراط مستقیم بیفتد، تمام روز را در خلوت به غذا خوردن و می زدن و ورق بازی و نقل داستان‌هایی بی سر و ته می‌گذراند... زیست شناس آلمانی عقیده دارد که او به حکم قانون تنازع بقا از میان خواهد رفت.
![دوئل [The Duel] آنتوان پاولوویچ چخوف](/files/158555976134629191.jpg)
دوئل [The Duel] رمانی از آنتوان پاولوویچ چخوف(1) (1860-1904)، نویسنده‌ی روس، که در 1897 به چاپ رسید و یکی از مشهورترین آثار او و تصویر تقریباً حقیقی آشفتگی روحی روسها در پایان قرن گذشته است. تقریباً همه شخصیتهای داستان موجوداتی ضعیف‌اند و آرمان‌هایی را می‌جویند که خود می‌دانند بیرون از دسترس آنهاست و برده‌ی عادات خویش‌اند. داستان در شهر کوچکی در قفقاز و در کنار دریای سیاه می‌گذرد: لائوسکی(2) که کارمند جوانی است خود را به این شهر منتقل کرده است تا سر و صورتی به زندگی خود که ضایع شده‌اش می‌داند، بدهد. پس از فراغت از تحصیل در دانشگاه با رفیقه‌ی خود، به سفر می‌رود. اما به جای آنکه در صراط مستقیم بیفتد، تمام روز را در خلوت به غذا خوردن و می زدن و ورق بازی و نقل داستان‌هایی بی سر و ته می‌گذراند. این لااقل نظر فون کورن(3)، زیست شناس آلمانی الاصل، است. مردی فعال که به شدت از لائوسکی متنفر است، زیرا عقیده دارد که او به حکم قانون تنازع بقا از میان خواهد رفت. نفرت آنها از یکدیگر چنان شدید می‌شود که بالاخره فون کورن بهانه‌ای پیدا می‌کند تا با لائوسکی دوئل کند. شب قبل از مبارزه برای لائوسکی بدبخت فرصتی است که درباره‌ی خود به تفکر بپردازد. می‌بیند که گذشته‌اش چیزی جز بیهودگی و بی قیدی و دروغ نبوده است. ترس از مرگ میل به زندگی و زندگی بهتر را در او بیدار می‌کند. قبل از ترک خانه در کمال محبت زن بیچاره‌ای را که او قصد ترکش را داشت، می‌بوسد و به نظرش می‌رسد که زن بی‌نظیری است.
دوئل بی نتیجه به پایان می‌رسد، اما لائوسکی مرگ را حس کرده است. زندگی تازه‌ای را شروع می‌کند، با رفیقه‌اش ازدواج می‌کند و سخت به کار می‌چسبد. لائوسکی، که یکی از شخصیتهای شاخص هنر چخوف است و شباهت بسیاری به «اوبلوموف» اثر گانچاروف، دارد، ضعیف است و مردد. بی آنکه بخواهد بدی می‌کند، نفرت او از اطرافیان خود پوششی است بر نفرتش از خود. برای تبرئه‌ی وجدان خود می‌کوشد تا به خود بقبولاند که معایبش حاصل زمان و ناشی از قانون توارث است. با این حال، نتیجه‌ی این رمان عنصر تازه‌ای در بدبینی چخوف وارد می‌کند و آن روابط بین لائوسکی و فون کورن است، که در عین دشمنی با یکدیگر هر دو دارای حسن نیت‌اند و این روابط، خواننده را به یاد حکایت «یک ناشناس» می‌اندازد و نکته‌ی کمتر مشهود ولی اساسی‌ای را آشکار می‌سازد و آن عشق چخوف به قهرمانانی است که خلق می‌کند.
ایرج علی‌آبادی. فرهنگ آثار . سروش
1. Anton Pavlovic Cechov 2. Laevski 3. Von Koren 4. Goncarov
................ تجربه‌ی زندگی دوباره ...............
