رمان ایرانی «پرنده‌ی من» نوشته فریبا وفی با ترجمه احمد موسی، مترجم مراکشی به زبان عربی ترجمه و به‌تازگی در قاهره مصر منتشر شده است.

پرنده من فریبا وفی احمد موسی امرأة من طهران
به گزارش ایبنا، به نقل ازسایت مراکشی هسبریس- رمان «پرنده من» نخستین رمان فریبا وفی است که تاکنون به زبان‌های مختلفی از جمله آلمانی، اسپانیایی، آذری، روسی، سوئدی، ترکی، فرانسوی و انگلیسی ترجمه شده و به تازگی توسط احمد موسی، مترجم اهل مراکش به زبان عربی ترجمه و با عنوان «زنی از تهران» از سوی انتشارات دارالربیع در قاهره منتشر شده است.

هسبریس در معرفی این کتاب نوشته است: «فریبا وفی در این رمان از جهان درونی هزاران زن ایرانی خبر می‌دهد. جذابیت این رمان در محتوای ساده، واقعی و رسالت انسانی آن است که به دور از روابط اقلیمی و منطقه‌ای و دلبستگی‌های فرهنگی به گوش همه جهان می‌رسد و زبان زنده و تاثیرگذار آن که از طنز و مطایبه بی‌بهره نیست و در همان ابتدای رمان خودش را نشان می‌دهد، بر زیبایی این اثر منحصر به فرد افزوده است.»

«پرنده‌ی من» نخستین رمان فریبا وفی در سال 1381 منتشر شد و جایزه بهترین رمان سال ۱۳۸۱، سومین دوره جایزه هوشنگ گلشیری و دومین دوره جایزه ادبی یلدا را برنده شد و از سوی بنیاد جایزه ادبی مهرگان و جایزه ادبی اصفهان نیز مورد تقدیر قرار گرفت.

در رمان «پرنده‌ی من» داستان از زبان یک زن متاهل حکایت می‌شود. زنی که درگیر روزمرگی و سختی‌های زندگی زناشویی و بچه‌داری است. شوهر او امیر جوانی بلند پرواز است و در درجه اول به رویاهای خود می‌پردازد. راوی از خودش می‌گوید، از احساسات زنانه خود، خواهرانش، مادرش.... در این رمان داستان به صورت خط موازی نیست و رفت و برگشت‌های متعددی دارد.

دکتر احمد موسی، مترجم پرکار مراکشی و استاد زبان و ادبیات فارسی و ادبیات تطبیقی است. او پیش از این آثار متعددی را از ادبیات داستانی ایرانی به زبان عربی ترجمه کرده که در کشورهای مختلف عربی منتشر شده است. رمان‌ «چشم‌هایش» نوشته بزرگ علوی، مجموعه داستان «آبشوران» نوشته علی اشرف درویشیان، «سمفونی مردگان» نوشته عباس معروفی، «ملکوت» نوشته بهرام صادقی و «آنتولوژی داستان معاصر ایرانی» که شامل ترجمه 13 داستان کوتاه نویسندگان معاصر فارسی است و تحت عنوان «بهار آبی کتماندو» در سال گذشته میلادی منتشر شد از جمله آثاری است که موسی در سال‌های اخیر از ادبیات فارسی ترجمه و منتشر کرده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...