دو کتاب از مجموعه «فلسفه را بچشیم» با عناوین «بودن و داشتن» [Etre et avoir] و «من و دیگران» [Moi et les autres] نوشته پ. ف دوپون بوریه [Dupont-Beurier] و بریژیت لابه [Brigitte Labbé] به ترجمه ترانه وفایی منتشر شده است.

بودن و داشتن» [Etre et avoir] و من و دیگران» [Moi et les autres] نوشته پ. ف دوپون بوریه [Dupont-Beurier] و بریژیت لابه [Brigitte Labbé]

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایبنا، در بخشی از مقدمه این دو کتاب می‌خوانیم: «بچه ها احتیاج ندارند اول تاریخ فلسفه را بدانند و بعد پرسش های فلسفی شان را مطرح کنند. بچه‌‌ها طبیعتشان فیلسوف است، فیلسوف‌های بزرگ همگی در آغاز به همین سوال‌های از نوع کودکانه پاسخ داده‌اند. پرسش‌هایی که کودک وقتی به سن حرف زدن می‌رسد به زبان می‌آورد: از کجا آمده‌ایم؟ چرا به دنیا می‌آییم؟ مرگ چیست؟ عدالت چیست؟ دیگران چه هستند و …

کودک تمایل به اندیشیدن دارد. اندیشیدن کودک با بزرگترها متفاوت است و این تفاوت در این است که بزرگترها به هنگام تفکر در سکوت درونی فرو می‌روند، در صورتی که برای کودک این تفکر در خارج از او در آن چیزی است که به زبان می‌آید یا شنیده می‌شود. اهمیت در این است که بایستی بستری آماده شود تا کودک بتواند پرسش‌های خود را با پرسه زدن در داستان‌هایی از روزمرگی‌های زندگی خودش و دیگران طرح کند و آن قدر دقتش را بالا ببرد تا واژه‌هایی را که می‌خواهد بشنود به زبان بیاورد.

فلسفه برای کودک تاریخ فلسفه نیست، زندگی فیلسوف‌ها نیست، راه‌های اجرایی مطلق نیست، پاسخ پرسش خوانی نیست، بلکه فضای مناسبی است برای طرح پرسش‌هایی واقعی، حقیقی، ملموس و متصور شدنی. پرسش‌های که شاید بزرگتر‌ها فراموش کردند که روزی هم اینها پرسش‌های همه ما بودند. مطالب مطرح شده در این مجموعه‌ها بسیار ساده و جذاب بیان شدند و از عمق خاصی برخوردارند.»

در پشت جلد کتاب «من و دیگران» می‌خوانیم: «یک انسان فقط چشمش یعنی بدنش نیست. یک انسان متشکل از افکار و احساساتش است. او هویت دارد. هوشمند است. می‌تواند حرف بزند. پیکر یک کودک، درست آماده‌ی فراگیری انسان شدن است. ما انسان به دنیا نمی آییم. انسان می‌شویم با دیگرانی که در اطرافمان هستند. با دیگرانی که با ما هستند. هم برای مربی‌ها و پدر و مادرها خوب است هم برای بچه‌ها اما بهتر است که در یک خانواده یا در یک کلاس درس همه آن را خوانده باشند.»

در پشت جلد کتاب «بودن و داشتن» نیز می‌خوانیم: «زندگی صحنه نمایش نیست. نقش‌ها هم نه ثابت هستند و نه بین ما پخش شدند. انسان‌ها باید خود را بسازند: امروز، فردا و تمام زندگیشان. آن چیزی که امروز هستیم ابدی نیست. ما همیشه انتخاب داریم. همیشه امکان اینکه خود را بسازیم هست. ما می‌توانیم همان بودن را برای خودمان انتخاب کنیم که می‌خواهیم داشته باشیم...»

هر دو عنوان کتاب، با شمارگان ۵۰۰ نسخه در ۴۸ صفحه و به بهای ۲۸ هزار تومان از سوی انتشارات او منتشر شده است.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...