کتاب «صد سال نویسندگی در تهران» با پژوهش و تالیف میلاد حسینی منتشر شد.

صد سال نویسندگی در تهران میلاد حسینی

به گزارش کتاب نیوز به نقل از ایسنا، این کتاب در ۲۴۵ صفحه (قطع خشتی) با شمارگان ۵۰۰ نسخه و قیمت ۱۵۷ هزار تومان توسط انتشارات علمی و فرهنگی منتشر شده است.

در معرفی «صد سال نویسندگی در تهران» توسط ناشر آمده است: «این کتاب صد تک‌نگاری در باب صد نویسنده شهر تهران است و در فصل‌های کوتاه نگاهی گذرا انداخته به صد نویسنده که در شاخه‌های مختلف از جمله داستان، نقد، متون نمایشی و ... تاثیرگذار بوده‌اند.

تهران!

احتمالا اولین چیزی که با شنیدن کلمه «تهران» به ذهن هر کسی متبادر می‌شود، مکانی است که مرکزیت ایران را بر دوش دارد. بیش از ۲۰۰ سال است که تهران پایتخت ایران است؛ مرکزی مهم با فعالیت‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و ... . اما اگر از این دسته‌بندی‌های جغرافیایی و حکومتی بگذریم باید اذعان کنیم که پایتخت و زیست در پایتخت تاثیر مستقیم و عمیقی بر ادبیات هر کشوری دارد.
کتاب «صد سال نویسندگی در تهران» نمایشی است از همین اهمیت. در این اثر شما با صد تک‌نگاری در بابِ صد نویسندۀ شهر تهران مواجه خواهید بود.

حسینی در مقدمه این کتاب می‌نویسد: «این گزارش‌ها صد تک‌نگاری از صد نویسنده تهران است و همین عدد صد محدودیت‌ها و دشواری‌هایی بر کار افزود و طبیعتا نام چهره‌هایی در این فهرست غایب است. این کتاب دایره‌المعارف نویسندگان نیست، که اگر بود هم فرم مدخل‌ها باید طور دیگر می‌بود و هم عددش بسیار بالاتر از صد می‌رفت. صرفا گزارشی از احوالات و آثار و زمانه آدم‌هایی است که باعث تثبیت مرکزیت ادبی و زبانی شهر تهران شده‌اند و ترتیبش بر اساس سال تولد و زمانه زیستن است و می‌توان سیری تاریخی را در آن دنبال کرد.»

«صد سال نویسندگی در تهران» با نام محمدعلی فروغی آغاز می‌شود و در پایان به نویسندگان جوان امروز می‌رسد. تنوع نام‌ها (که تنوع نگاه و سبک و سیاق نویسندگی را با خود همراه دارد) از ویژگی‌های این کتاب است. هم نام محمدعلی جمال‌زاده در این اثر دیده می‌شود هم شاهرخ مسکوب. هم رجبعلی اعتمادی در این کتاب سهمی دارد هم هوشنگ مرادی کرمانی. هم با کارنامه بهرام بیضایی سروکار داریم هم توران میرهادی و در کنار نام نویسندگان پیشکسوتی چون محمود دولت‌آبادی نام نویسندگان نسل‌های بعد هم دیده می‌شود. همچنین نام برخی چهره‌های مطرح شعر ایران همچون احمد شاملو، سیمین بهبهانی و محمدرضا شفیعی کدکنی در این کتاب به چشم می‌خورد.

در ادامه بخشی از کتاب صد سال نویسندگی در تهران را می‌خوانید که به ابراهیم گلستان اختصاص دارد:

«ابراهیم گلستان نمونه‌ای عجیب در فرهنگ و هنر ایران است. او در هر حوزه‌ای وارد شده به بالاترین درجاتش رسیده و امروزه با جدیت می‌توان گفت او یکی از مهم‌ترین و اثرگذارترین نویسنده‌های ادبیات ایران است که نثری منحصربه‌فرد و دقتی بالا در جزئیات روایی داشت. او ساکن محله دروس بود. زمانی که به آن‌جا رفت، همه محله بیابان بود و دروس جایی بود دور از شهر. گلستان خودش خانه‌ای در آن‌جا می‌سازد و پر و بالش می‌دهد. دامنه فعالیت‌های او بسیار گسترده است و با وجود این‌که سال‌هاست اثری داستانی منتشر نکرده و فیلمی سینمایی نساخته، کماکان چهره‌ای مهم است که همیشه می‌شود درباره‌اش حرف زد. گلستانِ روشنفکر، گلستان کارگردان، گلستان داستان‌نویس، گلستان ِ مترجم، گلستانِ روزنامه‌نگار و گلستانِ نفت و آبادان.... او در سال ۱۳۰۱ در شیراز به دنیا آمد و در کودکی هم‌بازی سیمین دانشور بود و دهه‌ها بعد نامه به سیمین را نوشت....»

صد سال نویسندگی در تهران یکی از عنوان‌های مجموعه کتاب‌های سده است. مجموعه کتاب‌های سده شامل این عنوان‌هاست است: صد سال نقاشی در تهران، صد سال شاعری در تهران، صد سال نویسندگی در تهران، صد سال عکاسی مناظر شهری در تهران، صد سال کارتون و کاریکاتور در تهران و صد سال گرافیک در تهران.»

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...