همزمان با یکصد و پنجاه سالگی آنتوان چخوف، نمایشگاهی از آثار و وسایل به جای مانده از این نویسنده در شهر مسکو برپا می‌شود.

به گزارش فارس، «آنتوان چخوف» داستان‌نویس و نمایشنامه‌نویس صاحب‌نام روس، روز بیست و نهم ژانویه سال 1860 در شهر «تاگانروک» واقع در جنوب روسیه متولد شد.

آثار «چخوف» این نویسنده روس از جمله مهم‌ترین و برجسته‌ترین آثار ادبیات روسیه به شمار می‌رود که در طول سه دهه فعالیت ادبی این نویسنده منتشر شده است. امسال با فرا رسیدن یکصد و پنجاهمین سالروز این نویسنده در شهر مسکو نمایشگاهی از آثار و وسایل به جای مانده از این نویسنده برگزار می‌شود. علاوه بر نمایش آثار و وسایل باقی مانده از«
آنتوان چخوف» نمایشگاهی از عکس‌های این نویسنده نیز در گالری عکس مسکو به نمایش درخواهد آمد.

داستان‌ها و نمایشنامه‌هایی مثل «بانو با سگ ملوس»، «بوقلمون صفت»، «از دفترچه خاطرات یک دوشیزه» ، «در جاده بزرگ»، «ایوانف»، «سه خواهر» و «دایی وانیا» از جمله آثار مطرح این نویسنده است که برخی از نسخه‌های قدیمی آن‌ها در نمایشگاه آثار به جای مانده از این نویسنده در سالروز تولدش به نمایش گذاشته شده است.

چخوف در سال 1860 در یکی از شهرهای شمال قفقاز متولد شد و پس از سپری کردن تحصیلات مقدماتی‌اش به همراه خانواده خود و برای جلوگیری از مشکلاتی که طلبکاران پدرش برای خانواده او ایجاد می‌کردند به مسکو مهاجرت کرد.

او در سال‌های پایانی مدرسه علاقه زیادی به تماشای تئاتر داشت و بیشتر وقت خود را در تماشاخانه «تاگانروک» می‌گذراند.

«چخوف» اولین نمایشنامه‌اش را در سال 1876 با نام «بی پدری» به رشته تحریر درآورد. یک سال بعد او کمدی « آواز مرغ بی‌دلیل نبود» را نوشت و پس از آن نوشتن نمایشنامه را به صورت جدی آغاز کرد. وی سه سال بعد در رشته پزشکی در دانشگاه مسکو ثبت نام کرد و مشغول به تحصیل شد.
این نویسنده پس از اتمام تحصیلاتش در رشته پزشکی به صورت حرفه‌ای و تمام وقت به نوشتن پرداخت. او در سال 1885 با مطبوعات روسیه از جمله روزنامه «پترزبورگ» و روزنامه «عصر جدی» همکاری کرد.

اولین مجموعه داستانی «چخوف» در سال 1886 منتشر شد.
در همین سال‌ها بود که «چخوف» به بیماری سل خود آگاه شد. اما این بیماری موفق نشد تا او را از نوشتن باز دارد.

او در سال‌های تشدید بیماری‌اش به کوه‌های اطراف «تاگانروک» می‌رفت و در کلبه کوهستانی‌اش مشغول نگارش نمایشنامه‌ها و داستان‌هایش می‌شد.
از این نویسنده آثار متعددی به جای مانده است که غالب آنها به زبان فارسی ترجمه و در بازار کتاب ایران موجود است.
چخوف سرانجام در ژوئیه سال 1904 بر اثر ابتلا به بیماری سل در سن چهل و چهار سالگی چشم از جهان فرو بست.

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...