به گزارش مهر، کتاب‌ «وقایع‌نگاری‌های الجزایر» توسط هانیه رجبی ترجمه شده و به عنوان دهمین اثر از مجموعه «ناداستان» نشر چشمه چاپ شده است.

این کتاب مجموعه‌ای از مقالات و نوشته‌های کامو را درباره الجزایر (موطن اصلی‌اش) در بر می‌گیرد که از سال ۱۹۳۹ تا ۱۹۵۸ نوشته شده‌اند. او در این نوشته‌ها تلاش کرده راوی روح الجزایر در دوره‌ای باشد که کشورش دچار فقر، جنگ‌های داخلی و اختلافات سیاسی است. بسیاری از نوشته‌های این کتاب پیش از چاپ در قالب این مجموعه، در روزنامه‌ها منتشر شدند و ناشر اثر در سال ۱۹۵۸ از کامو خواست آن‌ها را گردآوری و تدوین کند.

کتاب مورد نظر ۵ فصل دارد که هرکدام از کتاب اول تا پنجم نامگذاری شده‌اند: «کتاب اول: وقایع‌نگاری‌های الجزایر ۲۳»، «کتاب دوم: بحران در الجزایر ۷۳»، «کتاب سوم: الجزایر ازهم‌گسیخته ۱۰۳»، «کتاب چهارم: ماجراهای مزونسول ۱۳۹» و «کتاب پنجم: الجزایر ۱۹۵۸ ۱۴۹»

کامو در مقدمه کتاب درباره دوطرف درگیر در مجادلات الجزایر نوشته است: «آن‌گونه که خواننده این اثر به‌زودی متوجه خواهد شد، بارها و موکدا تکرار کرده‌ام که _اگر گوش شنوایی باشد _ هر دو طرف مخاصمه باید محکوم شوند. از همین بحث نتیجه گرفته‌ام که سخن گفتن در مذمت شکنجه‌های فرانسوی‌ها، میان جماعت منتقدی که هیچ حرفی درباره ملوزه یا مثله‌کردن کودکان اروپایی ندارند، سخت اشتباه است. بر همین اساس، محکوم کردن تروریسم نیز در مقابل مردمی که در اعماق وجودشان معتقدند باید شکنجه را تحمل کرد هم امری بیهوده است. متاسفانه واقعیت این است که بخشی از آرای عمومی در فرانسه، به‌شکلی نه‌چندان صریح، معتقدند که آدم‌کشی و مثله‌کردن حق اعراب است، در حالی که گروه دیگر نیز حاضرند برای توجیه افراطی‌گری علیه اعراب به هر دستاویزی چنگ بیاندازند. در نتیجه هریک از طرفین، با استناد به جنایت‌های دیگری، پی توجیه اعمال خود است.»

عناوین بخش اول این کتاب به این‌ترتیب‌اند: فقر، فقر (ادامه از فصل قبل)، دستمزدها، آموزش، آینده سیاسی، آینده اقتصادی و اجتماعی، نتیجه‌گیری. در «کتاب دوم: بحران در الجزایر» هم مخاطب با این فصول روبرو می‌شود: بحران در الجزایر، قحطی در الجزایر، کشتی‌ها و عدالت، رخوت سیاسی، جنبش دوست‌داران بیانیه و آزادی، نامه‌ای به یک الجزایری بیمار، نتیجه‌.

فقدان، میزگرد، وجدان آسوده، تسلیم حقیقی، استدلال‌های دشمن، اول نوامبر، آتش‌بسِ موقت برای غیرنظامیان، طرف آتش‌بس، فراخوانی برای آتش‌بس در الجزایر هم عناوین سومین بخش کتاب «وقایع‌نگاری‌های الجزایر» هستند. در بخش چهارم هم دو فصل نامه‌ای به لوموند و ممکلت را اداره کنید! درج شده و در بخش پنجم هم دو فصل الجزایر ۱۹۵۸ و الجزایر نوین چاپ شده‌اند.

این کتاب با ۱۶۰ صفحه، شمارگان هزار نسخه و قیمت ۲۴ هزار تومان منتشر شده است.

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...