سید صادق موسوی؛ دبیر سی و ششمین جشنواره فیلم کوتاه تهران با اشاره به اهمیت و قدمت این جشنواره در غرب آسیا و میزان مخاطبان آن گفت: در این دوره از جشنواره آثاری از 111 کشور جهان دریافت شده است که 50 فیلم کوتاه از 25 کشور برای حضور در جشنواره انتخاب شده است.

به گزارش ستاد خبری بیست و هفتمین هفته کتاب جمهوری اسلامی ایران، او با اشاره به همکاری با موسسه خانه کتاب برای پیوند میان سینما و ادبیات گفت: از 5 سال پیش این همگرایی ایجاد است و به نظر می‌رسد که ایجاد چنین فضایی ثمرات خوبی برای سینما و ادبیات داشته باشد.

بی‌رغبتی سینمای ایران به اقتباس از آثار ادبی
در ادامه این مراسم محمد قاسم زاده، نویسنده کتاب «این و سو آن سوی خیال» با اشاره به توجه کشورهای دیگر به اقتباس از آثار ادبی برای ساخت فیلم و سریال گفت: آثار ادبی بزرگ جهان گاهی بارها و بارها اقتباس می‌شوند و و به صورت فیلم در می‌آیند اما متاسفانه سینمای ایران رغبت چندانی به این کار ندارد که باید دلایل آن بررسی شوند.

او ادامه داد: البته باید توجه داشت که هر اثر ادبی چه در ایران و چه در خارج از ایران قابلیت اقتباس ندارد زیرا برخی نویسندگان ذهنی می‌‎نویسند که چنین آثاری نمی‌توانند به فیلم تبدیل شوند. همچنین برخی نویسندگان نیز زبان‌باز هستند که توجه سینماگران را برنمی‌انگیزد. داستان وقتی به تصویر نزدیک می‌شود این قابلیت را پیدا می‌کند که بر روی پرده سینما برود.

نویسنده کتاب «این سو و آن سوی خیال» با اشاره به ویژگی‌های این کتاب گفت: در این کتاب نام برخی از نویسندگان مطرح را نمی‌بینیم و آن به معنی بی اهمیت بودن این نویسندگان نیست بلکه ارزش ادبی آن‌ها خاص است. این کتاب داستان‌هایی از نویسندگان از سال 1310 تا نویسندگان معاصر را در بر می‌گیرد. ابتدا 25 داستان انتخاب شد که با توجه به خیل آثار خوب با هماهنگی ناشر تعداد 50 داستان انتخاب شدند.

کیارستمی‌ هم با فیلم کوتاه به سینما علاقه‌مند شد
قاسم زاده ادامه داد: خوشبختانه دست ما برای انتخاب آثار باز بود و داستان‌هایی انتخاب شدند که با هدف اصلی جشنواره فیلم کوتاه تهران که آماده ساختن نسل جوان برای اقتباس از داستان‎های خوب فارسی است، هماهنگ باشد.
او با انتقاد از فقدان ارتباط میان سینما و ادبیات ایران گفت: متاسفانه سینمای ما ادبیات را نمی‌شناسد و ادبیات ما نیز با سینما و تئاتر غریبه است. افراد کمی مانند غلامحسین ساعدی وجود داشته‌اند در ادبیات ایران که هم از سینما و تئاتر سر در بیاورند و هم از ادبیات.
او در پایان با اشاره به اهمیت فیلم کوتاه خاطر نشان کرد: سینماگرانی مانند عباس کیارستمی در دهه 40 و 50 شمسی با ساخت فیلم‌های کوتاه مطرح و به سمت فیلم بلند حرکت کردند. این نشان می‌دهد که تربیت سینماگران در حوزه فیلم کوتاه برای آینده بسیار ارزشمند است.

کاهش اقتباس از آثار ادبی از دهه 60 به این سو
در ادامه این مراسم سعید عقیقی نویسنده کتاب «داستان گویی در فیلم کوتاه» با اشاره به بخش‎های از این کتاب گفت: این کتاب به دو بخش تقسیم شده است. بخش اول به معیارها و کلید واژه‌های فیلم کوتاه می‌پردازد و برای جمع‌آوری آن به 800 فیلم کوتاه بین سال‌های 1928 تا 2018 رجوع شده است.

او ادامه داد: بخش دوم کتاب نیز درس‌گفتارهای از کارگاه‌های فیلم کوتاه است. متاسفانه در ایران از دهه 60 به سمت دهه 80 اقتباس از آثار ادبی کم و کمتر شده است. اسکلت درام نیازمند شناخت درام، ایده محرک و پایان است که در فیلم کوتاه و بلند با یکدیگر تفاوت دارند.

در ادامه نیز محمد حسین صالحی نویسنده کتاب «فرصت‌الدوله شیرازی و فیلم آثار عجم» درباره شخصیت این فرد در تاریخ معاصر و میزان خدماتش به فرهنگ و هنر ایران سخن گفت.

خاطرات جالب میرصادقی از شهرت نویسندگی
در پایان این مراسم نیز از جمال میرصادقی نویسنده و مدرس داستان‌نویسی و میمنت ذوالقدر به دلیل تلاش‌های آن‌ها و خدماتشان به ادبیات فارسی تقدیر شد.

میرصادقی پس از دریافت جایزه پشت تریبون قرار گرفت و خاطراتی از چاپ نخستین اثرش در روزنامه‌ها و واکنش اطرافیانش گفت و عنوان کرد: در ابتدا فکر می‌کردم که با چاپ اثرم در مجلات فردی مشهور خواهم شد اما زمانی که به تهران آمدم تا در دانشگاه تحصیل کنم و فکر می‌کردم که افراد بسیاری داستان من را خوانده‌اند. در نخستین دیدارم در دانشگاه، با میمنت ذوالقدر آشنا شدم و از او درباره داستانم سوال کردم. او گفت که داستان من را نخوانده است و به همین دلیل داستانم را به او دادم. این سرآغازی برای دوستی و ازدواج ما بود.

او ادامه داد: همچنین زمانی که ازدواج کردیم در محله‌ای زندگی می‎کردیم که همسایه ما یک کارمند دانشگاه بود. دختر او هر روز به من سلام می‌کرد و من فکر می‌کردم حتما پدر او درباره داستان‌های من به او چیزی گفته است. اما پس از مدتی برادر این دختر بچه با خشم از او پرسید که چرا به من سلام می‌کند و دختر پاسخ داد: این آقاهه پیره و گناه داره. آنجا بود که پی بردم دلیل این سلام و احوالپرسی چه بوده است.

بیست و هفتمین دوره هفته‌ی کتاب جمهوری اسلامی ایران با شعار «حال خوش خواندن» از تاریخ 23 تا 30 آبان ماه در سراسر کشور برگزار می‌شود.

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...