«آثار بزرگ سیاسی از ماکیاوللی تا روزگار ما» [Les grandes œuvres politiques; de Machiavel à nos jours, 2001] نوشته ژان‌ ژاک شوالیه [Jean-Jacques ChevallierJean] و ایو گوشه با ترجمه لی‌لا سازگار [مجددا] منتشر شد.

«آثار بزرگ سیاسی از ماکیاوللی تا روزگار ما» [Les grandes œuvres politiques; de Machiavel à nos jours, 2001] نوشته ژان‌ ژاک شوالیه [Jean-Jacques ChevallierJean]

به گزارش ایسنا، این کتاب در ۶۷۰ صفحه با شمارگان ۱۱۰۰ نسخه و قیمت ۱۱۰ هزار تومان در انتشارات فرهنگ نشر نو و با همکاری نشر آسیم در دسترس علاقه‌مندان قرار گرفته است.

«آثار بزرگ سیاسی از ماکیاوللی تا روزگار ما» با این فصل‌ها همراه است: «در خدمت حکومت مطلقه»؛ بررسی «شهریار» اثر ماکیاوللی، «شش کتاب جمهوری» اثر ژان بودن، «لویاتان» از تامس(توماس) هابز و «سیاست برگرفته از کتاب مقدس» از بوسوئه»، «حمله به حکومت مطلقه»؛ بررسی کتاب‌های «جستاری درباره حکومت مدنی» اثر جان لاک، «روح‌القوانین» اثر مونتسکیو، «قرار داد اجتماعی» اثر ژان‌ژاک روسو و «طبقه عوام چیست؟» اثر سی‌یز، «پیامدهای انقلاب ۱۷۹۰-۱۸۸۴»؛ بررسی کتاب‌های «تأملاتی درباره انقلاب فرانسه» اثر ادموند برک، «گفتارهایی خطاب به ملت آلمان» اثر فیخته و «دموکراسی در امریکا» اثر الکسی دو توکویل، «سوسیالیسم و ناسیونالیسم ۱۸۴۸ تا ۱۹۲۷»؛ بررسی کتاب‌های «مانیفیست حزب کمونیست» اثر مارکس و انگلس، «پژوهشی درباره حکومت سلطنتی» اثر شارل مورا، «تأملاتی درباره خشونت» اثر ژرژ سورل، «دولت و انقلاب» اثر لنین، «نبرد من» آدولف هیتلر و «اندیشه مخالف با لویاتان»، «آزادی، عدالت و دموکراسی در اندیشه معاصر»؛ بررسی کتاب‌های «راه بردگی» و «قانون، قانون‌گذاری و آزادی» اثر هایک، «نظریه‌ای درباره عدالت»، «لیبرالیسم سیاسی» اثر جان رالز و و «قانون و دموکراسی» و دو اثر دیگر از هابرماس.

در پیشگفتار کتاب می‌خوانیم: سیر تاریخ را افزون بر رخدادهای بزرگ پاره‌ای از آثار سیاسی برجسته مشخص کرده‌اند و این آثار، بیش از یک‌بار، کم و بیش در درازمدت، در وقوع آن رخدادها سهیم بوده‌اند. در کتاب حاضر می‌کوشیم تا حدودی «تصویر» این‌ آثار برجسته را از زمان رنسانس (با کتاب «شهریار» اثر ماکیاوللی) تا روزگار خودمان رسم کنیم: دوره‌ای طولانی که بیش از چهار سده را در بر می‌گیرد. پس کتاب‌های جمهوریت و قوانین افلاطون و سیاست ارسطو در عهد قدیم و نیز آثار سیاسی معروف دوره قرون وسطای مسیحیت خارج از این چهارچوب بسیار گسترده قرار می‌گیرند.

«آثار بزرگ سیاسی»: صفت سیاسی به موضوع اصلی آن آثار و به نقش اصلی دولت در آن صحنه اشاره می‌کند. دولت، سازمان جامعه و پیش از هرچیز، سازمان قدرت در جامعه است. سازمانی که جا دارد آن را توصیف، توجیه، ستایش یا از آن انتقاد کنیم. دولت، بنا بر ماهیتی که دارد، شخصیت برجسته و مقتدری است که آزمند دست‌اندازی  به قلمرو افراد و نیز قلمرو گروه‌های میانجی بین افراد و دولت است، ولی حدود قلمرو قانونی دولت دقیقا کدام است؟ و آیا در اصل چنین قلمرویی وجود دارد. تنها همین پرسش کافی است تا هر اثر سیاسی به موضع‌گیری درباره مسائلی چون سرشت انسان و موقعیت و سرنوشت او که به ترتیب مسائل اخلاقی، فلسفی و دینی هستند، کشانده شود. تاریخ اندیشه‌های سیاسی، که آثار مورد بحث ما مانند حلقه‌های درخشان یک زنجیره بلند در آن جای گرفته‌اند، اغلب از تاریخ اندیشه‌ها به مفهوم کلی جدا نیست.

آثار بزرگ: بزرگ به این معناست که این آثار به گونه‌ای عمیق بر شیوه تفکر معاصران با نسل‌های پس از خود اثر گذاشته‌اند و خواه به هنگام انتشار و خواه دیرتر، و به‌نوعی با نگاهی به گذشته، دوره‌ای تاریخی را مشخص کرده‌اند. به سخن دیگر، آن‌ها فوری یا پس از مدتی از حالتی سود جسته‌اند که می‌توان آن را طنین تاریخی یا اقبال تاریخی نامید. البته منظور ما به هیچ روی این نیست که این‌ آثار به خودی خود بزرگ هستند، ارزشی مطلق دارند، نقطه‌نظرهاشان غنی است، به درک روشنی از روابط شخصی و اجتماعی دست‌ یافته‌اند و از نظر توانایی بیان کامل به شمار می‌آیند.

 همچنین در نوشته پشت جلد کتاب آمده است: ژان ژاک شوالیه، استاد مسلم اندیشه‌های سیاسی، در این کتاب، که محل برخورد دو رشته اندیشه‌های سیاسی و تاریخ سیاسی است، بررسی درخشانی از ۱۶ اثر بزرگ سیاسی چهار سده گذشته به دست می‌دهد و به توصیف و توجیه و ستایش یا انتقاد از دولت و سازمان و جامعه و بیش از همه ساز و کار قدرت در این‌ آثار می‌پردازد  و به کیفیت و وزن هر یک از این‌ آثار سیاسی برگزیده را به خواننده بازمی‌نماید.

در این کتاب، که در فاصله سال‌های ۱۹۴۸ تا ۲۰۱۴ به هشت زبان ترجمه شده و تاکنون بیش از ۲۵۰ بار به چاپ رسیده است [در ایران نیز دوبار ترجمه شده است]، نویسنده با تأکید بر حال و هوا و دوره تاریخی هر اثر، به کمک نقل‌قول‌های طولانی، به شکلی جذاب آن را به خواننده معرفی می‌کند و درون‌مایه هر اثر را به او نشان می‌دهد. او آثاری را برگزیده است که در دوره مورد نظر طنینی خاص داشته و بر اذهان اثر گذاشته‌اند و پاسخگوی دل‌مشغولی‌ها و اشتیاق‌ها یا امیدهای آن دوران بوده‌اند.

ایو گوشه، شاگرد شوالیه هم با نیت به‌روز کردن این کتاب و با پیروی از سبک استاد خود، سه فصل به این کتاب افزوده است که نظرات سه اندیشمند سیاسی و پرآوازه معاصر (هایک و رالز و هابرماس) را در بر می‌گیرد.

................ هر روز با کتاب ...............

هنرمندی خوش‌تیپ به‌نام جد مارتین به موفقیت‌های حرفه‌ای غیرمعمولی دست می‌یابد. عشقِ اُلگا، روزنامه‌نگاری روسی را به دست می‌آورد که «کاملا با تصویر زیبایی اسلاوی که به‌دست آژانس‌های مدلینگ از زمان سقوط اتحاد جماهیر شوروی رایج شده است، مطابقت دارد» و به جمع نخبگان جهانی هنر می‌پیوندد... هنرمندی ناامید است که قبلا به‌عنوان یک دانشجوی جوان معماری، کمال‌گرایی پرشور بوده است... آگاهیِ بیشتر از بدترشدنِ زندگی روزمره و چشم‌انداز آن ...
آیا مواجهه ما با مفهوم عدالت مثل مواجهه با مشروطه بوده است؟... «عدالت به مثابه انصاف» یا «عدالت به عنوان توازن و تناسب» هر دو از تعاریف عدالت هستند، اما عدالت و زمینه‌های اجتماعی از تعاریف عدالت نیستند... تولیدات فکری در حوزه سیاست و مسائل اجتماعی در دوره مشروطه قوی‌تر و بیشتر بوده یا بعد از انقلاب؟... مشروطه تبریز و گیلان و تاحدی مشهد تاحدی متفاوت بود و به سمت اندیشه‌ای که از قفقاز می‌آمد، گرایش داشت... اصرارمان بر بی‌نیازی به مشروطه و اینکه نسبتی با آن نداریم، بخشی از مشکلات است ...
وقتی با یک مستبد بی‌رحم که دشمنانش را شکنجه کرده است، صبحانه می‌خورید، شگفت‌آور است که چقدر به ندرت احساس می‌کنید روبه‌روی یک شیطان نشسته یا ایستاده‌اید. آنها اغلب جذاب هستند، شوخی می‌کنند و لبخند می‌زنند... در شرایط مناسب، هر کسی می‌تواند تبدیل به یک هیولا شود... سیستم‌های خوب رهبران بهتر را جذب می‌کنند و سیستم‌های بد رهبران فاسد را جذب می‌کنند... به جای نتیجه، روی تصمیم‌گیری‌ها تمرکز کنیم ...
دی ماهی که گذشت، عمر وبلاگ نویسی من ۲۰ سال تمام شد... مهر سال ۸۸ وبلاگم برای اولین بار فیلتر شد... دی ماه سال ۹۱ دو یا سه هفته مانده به امتحانات پایان ترم اول مقطع کارشناسی ارشد از دانشگاه اخراج شدم... نه عضو دسته و گروهی بودم و هستم، نه بیانیه‌ای امضا کرده بودم، نه در تجمعی بودم. تنها آزارم! وبلاگ نویسی و فعالیت مدنی با اسم خودم و نه اسم مستعار بود... به اعتبار حافظه کوتاه مدتی که جامعه‌ی ایرانی از عوارض آن در طول تاریخ رنج برده است، باید همیشه خود را در معرض مرور گذشته قرار دهیم ...
هنگام خواندن، با نویسنده‌ای روبه رو می‌شوید که به آنچه می‌گوید عمل می‌کند و مصداق «عالِمِ عامل» است نه زنبور بی‌عسل... پس از ارائه تعریفی جذاب از نویسنده، به عنوان «کسی که نوشتن برای او آسان است (ص17)»، پنج پایه نویسندگی، به زعم نویسنده کتاب، این گونه تعریف و تشریح می‌شوند: 1. ذوق و استعداد درونی 2. تجربه 3. مطالعات روزآمد و پراکنده 4. دانش و تخصص و 5. مخاطب شناسی. ...